Spiga

شاملو

سنگ
برای سنگر،
آهن
برای شمشير،
جوهر
برای عشق...
در خود به جُست ‌وجويي پيگير
همت نهاده ‌ام
در خود به کاوش‌ ام

در خود
ستمگرانه
من چاه مي‌کَنَم
من نقب مي‌زنم
من حفر مي‌کُنَم.


در آواز ِ من
زنگي بيهوده هست

بيهوده‌ تر از
تشنج ِ احتضار:
اين فرياد ِ بي‌پناهي‌ زنده‌گي
از ذُروه‌ی دردناک ِ ياءس
به هنگامي که مرگ
سراپا عُريان
با شهوت ِ سوزان‌اش به بستر ِ او خزيده است و

جفت ِ فصل‌ناپذيرش
ــ تن ــ
روسبيانه

به تفويضي بي‌قيدانه
نطفه‌ی زهرآگين‌اش را پذيرا مي‌شود.


در آواز ِ من
زنگي بيهوده هست

بيهوده‌تر از تشنج ِ احتضار
که در تلاش ِ تاراندن ِ مرگ
با شتابي ديوانه‌وار
باقي‌مانده‌ی زنده‌گي را مصرف مي‌کند
تا مرگ ِ کامل فرارسد.
پس زنگ ِ بلند ِ آواز ِ من
به کمال ِ سکوت مي‌نگرد.


سنگر برای تسليم
آهن برای ِ آشتي
جوهر
برای ِ
مرگ!



برگزیده ازمجموعه اشعار: ققنوس در باران

0 comments: