you are loved, Josh Groban

Chelsea art museum

IRAN INSIDE OUT AT THE CHELSEA ART MUSEUM, NEW YORK


Artists participating Ala Ebtekar, Negar Ahkami, Nicky Nodjoumi, Parastou Forouhar, Pooneh Maghazehe, Pouran Jinchi, Ramin Haerizadeh, Roya Akhavan, Samira Abbasy, Sara Rahbar, Shahram Entekhabi, Shahram Karimi, Shirin Neshat, Shiva Ahmadi, Shoja Azari, Barbad Golshiri, Bita Feyyazi, Daryoush Gharahzad, Farhad Moshiri, Golnaz Fathi, Shirin Fakhim and Farideh Lashai.
jun 26 2009

بدون شرح

( نمی دانم چرا زن شدم؟ (یا اصلا زن هستم؟) ونمی دانم مردان می دانند چرا مردشدند ( یا اصلا مرد هستند؟
مثل اینکه کسی از ما نپرسید یا معمولا از کسی نمی پرسند - یا اینکه زن بودن چیست و اینکه قبلا کسی برایمان شرح نداد
...
یا اینکه اصولا همه چیز بدون شرح است
بدون شرح را دوست دارم. بدون شرح خیلی خوب است.
همه چیز بدون شرح...
بدون شرح به دنیا آمدیم و بدون شرح زن شدیم اما باید تا دنیا دنیاست همه چیز را شرح بدهیم!!
من زندگی بدون شرح را میخواهم

Henry and June(1990)

An Artwork By Kaufman

Of the two loud literary voices to be heard in ''Henry and June,'' Philip Kaufman's long, steamy and untethered account of the three-way romance involving the novelist Henry Miller, his wife, June, and the compulsive diarist Anais Nin, it is Nin's that emerges more clearly. The raw, reckless immediacy of Miller's work has been overpowered by Nin's more passionately overheated style.

Nin's posthumously published diary describing her intense attachment to both of the Millers is the basis for the film's screenplay by Mr. Kaufman and his wife, Rose. (Their son Peter is the film's producer, which makes for one highly unusual family undertaking.) That alone is not enough to account for the dominance of Nin's point of view. The film is also deeply in harmony with her thoughts at their most fulsome and hyperbolic, with her self-aggrandizing assessments, and with her idealistic embrace of sexual liberation as the pursuit of truth. Though ''Henry and June'' is set in Paris (in the early 1930's), its attitudes would be equally at home on many a college campus, circa freshman year.

As with Mr. Kaufman's earlier ''Unbearable Lightness of Being,'' this film brings together a brilliant, rakish man, a small and demure woman, and a bombshell. The first two, in this case, are Henry (Fred Ward) and Anais (Maria de Medeiros), who meet by chance and are instantly attracted to each other's ideas. ''I'd love to read something he's written,'' Anais muses after this encounter. ''Fat chance - he'll never get published,'' says a not very prescient companion. Nin initially appears as a tremulous young writer about to discover the subject that would consume her forever after. Marveling at a cache of quaint pornographic photos, she declares breathlessly: ''In that closet I became familiar with the endless varieties of erotic experience.'' The film presents those varieties as indeed endless, but it invests very little drama in who happens to be doing what to whom. The characters' sexual abandon is so complete that it robs the story of any shape.

Anais eventually expands her fascination with Henry to include the towering, voluptuous June (Uma Thurman). ''June appeared like an angel,'' she says. ''I offered her a fool's faith.'' Somewhere in the background as all this transpires is the patient Hugo (Richard E. Grant), the dim, stodgy husband who addresses Anais as Pussywillow.

The screenplay emphasizes Anais's enduring attraction to her husband. But the film undermines that by presenting him as a fool, at one point staging the kind of wild cinematic bacchanal in which the actors cavort wearing carnival masks and blue body paint. In the midst of this revelry, Hugo seduces his own wife while wearing headgear that makes him look like an owl. She takes him seriously, but the audience will not.

Meanwhile, Henry and Anais roam the cafes of Paris declaiming about ''literature as we know it, poetry as we know it'' and generally testing their own daring. They make love strenuously beneath a bridge by the Seine. They spend time with Brassai, who takes pictures in a whorehouse. Magicians do tricks. Accordions play. And Henry and Anais talk fervently about their own writing. ''Just read your goddamn book about D. H. Lawrence, and my, oh, my, it's one helluva book, Miss Nin,'' Henry says. Mr. Ward delivers lines like this with rascally fervor, but his is essentially an unplayable role. With his head shaved distractingly to simulate Miller's baldness, and with a screenplay that has him exhorting friends to read Spengler and Thomas Mann, Mr. Ward is asked to give more of an impersonation than a performance; still, he is always appealing. Miss de Medeiros, a photogenic actress who resembles Nin, is mostly called upon to let the camera study her huge, soulful eyes and brave little chin. Ms. Thurman, as the Brooklyn-accented June, takes a larger-than-life character and makes her even bigger, though the performance is often as curious as it is commanding. It says a lot about the film's posturing that Count Bruga, the sinister-looking little male marionette that June Miller really did carry with her as a kind of conversational prop, seems no more excessive here than anything else.

The film's sex scenes, photographed delicately by Philippe Rousselot and directed with great intensity by Mr. Kaufman, are particularly lofty. These sequences, often tinged with symbolism (a hand playing a guitar juxtaposed with a hand on a woman's breast), tend to be self-consciously bold. But they are also crucial, since the film's only real drama, indeed its only real story, hinges upon Anais's awakening attraction to June.

Even this is presented with excessive weight. An extended bit of foreshadowing finds Anais and Hugo uneasily visiting a bordello and paying to watch a sexual demonstration involving two women. Though the episode is elaborately staged and actually has some narrative purpose, it lacks the fire and candor to which any film about Henry Miller presumably aspires. Nothing about ''Henry and June'' is as daring as that.

source: NY Times

Tight Time Loosen Creativity

Tight Times Loosen Creativity

By ROBIN POGREBIN-The New York Times

Hundreds of artists told us how the economy is affecting their lives and work.(slide show)

باران

باران تند میبارد
و زیبا
خورشید پیدا نیست
دانه های الماسی باران
ازوجود ناپیدایش خبر می دهند

قطره ها ذره ای از تلأ لو اش را
از پس ابرها
بر سر
با خود به زمین می آورند

صدای قطره ها
و آرامش

نوازندگان زبر دست
زمین- درخت - دیوار و سقف خانه کوچکم

ضیافت من و باران
کنار پنجره

بودن - زیستن - اندیشیدن
و اندیشه ورزیدن

زمانی چه جوان بودم.

و اکنون جوان تر ...

زیر باران




ف.ر. ا

خواب

زمان مکان نامها بوها صداها
نامها صداها زمان مکان بوها

کسی با عجله از پله ها پائین می آید
شیئی محکم روی زمین چوبی میخورد

یک بوی مطبوع نا آشنا
قهوه تلخ
صدای شرشر فواره ها

در آهنی به هم میخورد
باز میشود
بسته می شود.

کسی
با دست چپ
طرف راست پشت کتفش را می خاراند
به سختی

زمان مکان نامها بوها صداها

کسی آشپزی میکند
کسی فکر میکند
کسی سیگار می کشد
یک نفر کتاب ورق می زند

کتری بخار میکند
کسی سر بالانگاه می کند
خانه به هم ریخته ست
هوا آرام است

...و کسی
به خوابی عمیق فرو می رود
عمیق...

ف . ر. ا 1388

Paz

کاغذ کاهی

همیشه
همه جا
چند برگ
کاغذ کاهی با من است
لای کتاب
درون کیفم
وکنار تختخواب.
همیشه
همه جا
با احتیاط
به آرامی
آنها را جابجا می کنم
آخر
آبستنند
آبستن از خطوطم
آبستنی که زمان تولد را نمیداند
تولد و مرگی
توأمان



ف.ر.ا 09

stealing beauty

در زندگی‌ گاهی اتفاق‌های جالبی‌ می‌‌افتد، سال‌ها پیش در ایران دوستی‌ فیلمی به من داد

با عنوان فارسی‌ "زیبای مزاحم".

فیلم در زمانی‌ که غرق در مسائل هنر و نقاشی و مجسمه سازی بودم شدیدا مرا تحت تاثیر

قرار داد.گذشت تا اینکه مهاجر شدم و شکل و شمایل زندگی‌ کاملا با آنچه که عمری به آن

خو گرفته بودم متفاوت شد.

هزارو یک مسالهٔ گوناگون که هر کدام ذهن و روحت را به سویی میکشند.

در میان تمام این دست و پنجه نرم کردن ها،ناگهان چیزی شروع به تکان دادن هزارتوی

وجودت می‌کند. تونل‌های تاریکی‌ که سالهاست گذری به آنجا نیفتاده به ناگاه روشن می‌‌شوند

و درست مثل احساسی است که شیی گمشده ت را پیدا کرده ای‌. نگاهی‌ به اطراف تونل

زیبای نیمه روشن میکنی‌ و میگویی من هم روزی از این فضا لبریز از لذت بودم.

بی‌ دلیل گمش کرده بودم و امروز با دلیل پیدا شد.

روز گذشته در بلاگ دوستی‌ ۲ کلیپ از این فیلم را دیدم.خیلی‌ جالب بود مثل تکان دادن

حافظهٔ دراز مدت با یک شوک ذهنی‌ که مرا تا جاهای دوری برد، پر از احساس‌های خوب.

سپاس از این دوست عزیز.

Octavio Paz

زمان حال ساکن است

بر کودکی من باران می‌‌بارد

بر باغ تبدار باران می‌‌بارد

گل‌های خارا درختان دود

بر برگ انجیری پیشانی مرا در می‌‌ نوردی

باران تو را خیس نمی‌‌کند

Sussan Deyhim

سوسن دیهیم از هنرمندان مورد علاقه من است که در سال 2000 از طریق شهره آغداشلو با کارهای

بی نظیرش آشنا شدم.اولین آهنگهایش را در آلبوم دیوانه خدا شنیدم و هنوز فکر میکنم بهترینند

فرانک

Sussan Deyhim, is a composer, vocalist and performance artist who has been at the forefront of experimental music internationally for over two decades. Deyhim's music combines extended vocal techniques, digital processing, and the ancient mysticism of Middle Eastern music to create a deeply moving fusion of East and West.

Born in Tehran, Sussan Deyhim began her career dancing with Iran's Pars National Ballet company (performing weekly on Iranian national television), and then with Maurice Béjart's Ballet of the 20th Century. She moved to New York City in 1980, embarking on a multifaceted career encompassing music, theater, dance and media, and wide-ranging collaborations with leading artists from across the spectrum of contemporary art.

Shirin Neshat

آثار شیرین نشاط

دل نگران

دل نگرانم
نگران بوم های سفیدم-
لوله رنگ های مچاله-
قلم موهای پریشان-
زیرسیگاری خالی
و سکوت سنگین اطاق-

اگر به مکان من آمدی
ای مهربان
برایم
دلی بیاور

نا نگران
...

گزارش مرگ تو

شيوة حرف زدن‮ات، که زير کلمه‮ها خط مي‮کشيدي يا برخي از جمله‮هايت را با حرکت مچ دست و رقص ملايم بازوانت سبک مي‮کردي،
شيوة مصيبت‮بار غذا پختن‮ات و يا واگذاري اين کار به شوهرت و يا وقتي که چاره‮اي نداشتي درست کردن کرپ؛ يک خروار خمير کرپ که در طول هفته خورد مي‮شد،
شيوة راديو گوش دادن‮ات، ساعت هفت بعدازظهر، فرانس کولتور، شبکة فرهنگي راديويي فرانسه، وقتي نام کتاب‮هايي را که در مورد آن‮ها صحبت مي‮شد روي يک تکه کاغذ مي‮نوشتي و روز بعد کاغذ را گم مي‮کردي،
شيوة نامه نوشتن‮ات به کساني که با تو زير يک سقف زندگي مي‮کردند،
شيوة عصباني شدن‮ات وقتي بي‮آن‮که ملاحت‮ات را از دست دهي دشنام مي‮گفتي،
شيوة سياه کردن دفترهايت با نقل قول‮هايي که از کتاب‮هاي مختلف جمع مي‮کردي، و امروز صبح من فکر مي‮کنم اين دفترها دقيق‮ترين تصوير تو، دقيق‮ترين تصوير حرکت تو به سمت اصالت و خلوص هستند،
شيوة زندگي زناشويي‮ات، که همه درها را باز مي‮گذاشتي، هرکسي، هرساعتي مي‮توانست وارد شود و وقتي از حد مي‮گذشت، نفسي مي‮کشيدي وهمه‮چيز درست مي‮شد،
شيوة خواستن‮ات وقتي که خواسته‮هايت بر خلاف منطق بود،
شيوة عکس جمع کردن‮ات، وقتي عکس‮هاي فرزندانت را در يک آلبوم جمع مي‮کردي و بعد خيلي زود فراموش مي‮کردي که بايد آن‮ها را جمع کرد. وقتي مدت‮ها با لبخند، با کمي تعجب به آن‮ها نگاه مي‮کردي،
شيوة رنجيدن‮ات، وقتي براي انجام کاري تو را به عجله مي‮انداختند، زود باش، دير شد. وقتي بچه‮هاي کوچک را هم وادار به قطع بازي و خروج از منزل مي‮کنند، وقتي به آن‮ها يادآوري مي‮کنند که زمان مي‮گذرد، همين رنج را حس مي‮کنند،
شيوة تعلق تو به همه، در عين عدم تعلق‮ات به هيچ‮کس،
شيوة آزاد تو براي آزاد بودن،
شيوة عاشقانة تو براي عشق ورزيدن،
ژيسلن! چه‮قدر يک تابوت براي گنجاندن اين همه خصلت تنگ است.
بايد باور کرد که هيچ‮چيزِ اين مرگ حقيقت ندارد، که تو باز هم کلکي سوار کرده‮اي، همان حرفي که در بارة بچه‮هاي شيطان مي‮زنند: باز هم چه کلکي سوار کرده. بايد باورکرد که حتي اگر مرگ تو حقيقت هم داشته باشد، تو بي‮نظمي زيبايي را در بهشت ايجاد کرده‮اي و به همين سرعت دربارت را آن‮جا به راه انداخته‮اي، يک فرشته براي غذا پختن، يک فرشته ديگر براي آن‮که براي تو کتاب بخواند، و موتسارت که هرشب، ساعت هفت بعد از ظهر در راديو خرخر مي‮کند.

برگرفته از کتاب: فراتر از بودن – کریستین بوبن

درحا شیه : چقدر آشنا ست این -انگار با من زندگی میکند-

هجوم آبی

در گشوده شد

با شدت

و دیوار زرد رنگ
با تواضع همیشگی
کبودی ضربه دستگیره را پذیرفت

غریبه ایستاده بود
پنهان در تاریکی

بوی نمناک شب،
اشباح درختان پیر وشاخه های در هم تنیده شان
کورسوی چراغی در دوردست...
چشم به آسمان دوخت
به عادت دیرینه
در جستجوی ماه
پدر می گفت
ماه که خانه کرد
نشانه باران است
...

و ماه خانه کرده بود
خانه ای ابری

پای برهنه اش را روی زمین تب دار لغزاند
در تاریکی به راه افتاد
در فکر باران فردا
مدتی قدم زد
برگشت
در را گشود
به آرامی
تواضع احمقانه دیوار را نمی خواست
کسی نبود
جلوی پنجره نشست
و خودش را نگاه کرد
پیراهن غریبه را به تن داشت
و دید
که سایه اش
در دود آبی سیگاری
که با فندک او روشن کرد
کمرنگ می شود.
ف.ر.ا ۲۰۰۹

Milan Kundera

"The Unbearable Lightness of Being" is one of my favorite books which I read that in 1991, now I really like to read it again, so turned the pages randomly , these lines caught my eyes and I like to share with you.



...We can never know what to want, because living only one life, we can neither compare it with our previous lives nor perfect it in our lives to come...
We live everything as it comes, without warning, like an actor going on cold.And can life be worth if the first rehearsal for life is life itself?

That's why life is always like a sketch, no, "sketch" is not quite the word, because a sketch is an outline of something, the groundwork for a picture,whereas the sketch that is our life is a sketch for nothing, an outline with no picture.

شاملو

سنگ
	برای سنگر،

آهن
	برای شمشير،

جوهر
	برای عشق...

در خود به جُست ‌وجويي پيگير
	همت نهاده ‌ام

در خود به کاوش‌ ام

در خود
	ستمگرانه

من چاه مي‌کَنَم
من نقب مي‌زنم
من حفر مي‌کُنَم.

□
در آواز ِ من
زنگي بيهوده هست

بيهوده‌ تر از
	تشنج ِ احتضار:

اين فرياد ِ بي‌پناهي‌ زنده‌گي
از ذُروه‌ی دردناک ِ ياءس
به هنگامي که مرگ
سراپا عُريان
با شهوت ِ سوزان‌اش به بستر ِ او خزيده است و

جفت ِ فصل‌ناپذيرش
	ــ تن ــ

روسبيانه

به تفويضي بي‌قيدانه
	نطفه‌ی زهرآگين‌اش را پذيرا مي‌شود.

□

در آواز ِ من
زنگي بيهوده هست

بيهوده‌تر از تشنج ِ احتضار
	که در تلاش ِ تاراندن ِ مرگ

با شتابي ديوانه‌وار
باقي‌مانده‌ی زنده‌گي را مصرف مي‌کند
تا مرگ ِ کامل فرارسد.
پس زنگ ِ بلند ِ آواز ِ من
به کمال ِ سکوت مي‌نگرد.

□

سنگر برای تسليم
آهن برای ِ آشتي
جوهر
برای ِ
مرگ!

برگزیده ازمجموعه اشعار: ققنوس در باران