درباره خویشتن خویش اندیشیدن وحشتناک است
اما این تنها راه صمیمانه کار است:
اندیشیدن درباره خویشتن خویشم بدانگونه که هستم
اندیشیدن به جنبه های زشتم،
اندیشیدن به جنبه های زیبایم،
ودر شگفت شدن از آنها.
چه آغازی میتواند محکم تر و استوار تر از این باشد؟
از چه چیزی میتوانم رشد خود را آغاز کنم
جز از خویشتن خویشم؟
۱۰/ سپتامبر/ ۱۹۲۰
+ نوشته شده در سه شنبه بیست و یکم آبان 1387ساعت faranak | آرشیو نظرات
Posts
0 comments:
Post a Comment